75 lat saperów z Dziwnowa (fotogaleria).

Żołnierze 8. Batalionu Saperów Marynarki Wojennej zabezpieczają siły 8. Flotylli Obrony Wybrzeża pod względem inżynieryjnym, do ich zadań należy również neutralizacja powojennych niewybuchów i niewypałów, dzisiaj świętują 75 urodziny.

Żołnierze 8. Batalionu Saperów Marynarki Wojennej zabezpieczają siły 8. Flotylli Obrony Wybrzeża pod względem inżynieryjnym. Do ich zadań należy m.in. neutralizacja powojennych niewybuchów i niewypałów, uczestniczą również w krajowych i międzynarodowych ćwiczeniach oraz współpracują z okrętami.

W piątek, 20 kwietnia, saperzy z Dziwnowa obchodzili 75. rocznicę powstania jednostki.

Uroczystości rocznicowe rozpoczęły się zbiórką pododdziałów batalionu i zaproszonych gości. Oprócz dowództwa 8. Flotylli Obrony Wybrzeża z kontradmirałem Krzysztofem Zdonkiem na czele, jego zastępcy komandora Zygmunta Białogłowskiego, w święcie uczestniczyli m.in.:

Inspektor Rodzajów Wojsk gen. brygady Sławomir Owczarek, dowódcy jednostek 8. Flotylli Obrony Wybrzeża, przedstawiciele duszpasterstwa, władz lokalnych i samorządowych, członkowie środowisk kombatanckich, lokalnych stowarzyszeń oraz szkół, a także byli dowódcy i kadra jednostki. Podczas święta goście batalionu mogli zobaczyć sprzęt saperski, przyrządy i urządzenia służące pododdziałom chemicznym oraz wyposażenie Patrolu Rozminowania. Zaprezentowano m.in. klimatyzowany kombinezon sapera czy “bombowóz” – pojazd przystosowany do przewozu szczególnie niebezpiecznych niewypałów i niewybuchów.

Batalion powstał w 1943 roku w Sielcach nad Oką. Jego tradycje związane są z walkami o przyczółki na Wiśle, z działaniami zbrojnymi na Wale Pomorskim i nad Hawelą. Wsławił się wybitnym udziałem w walkach o Kołobrzeg i z tej właśnie okazji w marcu 1945 roku otrzymał miano “Kołobrzeski”.

Do zadań batalionu w okresie wojny należało zabezpieczanie marszu oddziałów bojowych, rozminowywanie i oczyszczanie drogi przemarszu oraz rejonów postoju i koncentracji, a także wykonywanie przejść w polach minowych własnych i nieprzyjaciela.

Ponadto jego żołnierze brali udział w forsowaniu Wisły, Odry, Haweli i licznych kanałów, zajmowali się też budową promów i mostów. Po zakończeniu działań wojennych, w latach 1945-1946, żołnierze batalionu rozminowywali teren Pomorza Gdańskiego (Wejherowo, Gdynia) oraz Dolnego Śląska (Brzeg).

W lipcu 1946 roku rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego jednostka, jako 52. Morski Batalion Saperów, została wcielona do Marynarki Wojennej z miejscem stacjonowania w Wejherowie. W latach 50-tych batalion prowadził dalsze rozminowanie, odbudowywał porty Trójmiasta oraz brał udział w rozbudowie fortyfikacyjnej polskiego wybrzeża.

W lipcu 1957 roku jednostka została przebazowana do Dziwnowa, a w 1977 roku jednostka została podporządkowana 8. Flotylli Obrony Wybrzeża. Saperzy na przestrzeni lat niejednokrotnie wspierali ludność cywilną, czym zaskarbili sobie ogromny szacunek mieszkańców powiatu.

Stawiali molo na Zalewie Kamieńskim, brali udział w odbudowie ratusza w Kamieniu Pomorskim i budowie szkół w Kołczewie i Dziwnowie. Batalion uczestniczył też w akcjach przeciwlodowych i przeciwpowodziowych, poprzez rozbijanie zatorów lodowych blokujących porty.

Dużym wyróżnieniem dla żołnierzy batalionu był udział w wyprawach na Antarktydę. W latach 1976-1977 Instytut Ekologii Polskiej Akademii Nauk przy wszechstronnej współpracy resortów, zorganizował wyprawę, której celem było założenie stacji badawczej nad Zatoką Admiralty na jednej z wysp tuż przed Kręgiem Polarnym.

Do akcji tej zostali również wytypowani oficerowie i podoficerowie z dziwnowskiego batalionu, a ich zadaniem było przede wszystkim przetransportowanie na ląd sprzętu i materiałów budowlanych.

Życie batalionu to przede wszystkim ciągłe doskonalenie, unowocześnianie uzbrojenia i sprzętu, przygotowywanie pododdziałów do zadań wsparcia inżynieryjnego na współczesnym polu walki.

Batalion otrzymał między innymi medal “Za zasługi dla Marynarki Wojennej” i odznakę honorową “Gryf Pomorski”, w 1998 roku uzyskał miano “Przodującego Oddziału Brzegowego Marynarki Wojennej”, a dwa lata później, miano “Przodującego Oddziału Brzegowego 8.FOW”.

Źródło: http://8fow.wp.mil.pl/pl/index.html