Rysujemy w Muzeum: Antyczne korzenie Europy. Szczecińska kolekcja Dohrnów.

Zapraszamy do udziału w zajęciach plastycznych z cyklu „Rysujemy w Muzeum”. Kolejne zajęcia, w sobotę 23 września 2017 roku o godzinie 12.00 w Muzeum Narodowym w Szczecinie przy Wałach chrobrego, poświęcone będą sztuce antycznej, i bezpośrednio związane z wystawą „Antyczne korzenie Europy.

Szczecińska kolekcja Dohrnów”. Zajęcie prowadzi Maryla Raban. Bilety kosztują 10 pln, zapisy nie są wymagane.

Rysujemy w muzeum to zajęcia cykliczne, adresowane do osób w różnym wieku, prowadzone w Muzeum Narodowym w Szczecinie. Ich głównym celem jest umożliwienie dzieciom, młodzieży oraz osobom dorosłym bezpośredniego kontaktu ze sztuką, a także świadomego udziału w procesie twórczym.

Warsztaty są również szansą na poznanie sylwetek najwybitniejszych artystów, których dzieła znajdują się w Muzeum Narodowym w Szczecinie.

Uczestnicy zajęć – w zależności od indywidualnych potrzeb oraz możliwości wiekowych – będą przygotowywani do stania się odbiorcą i twórcą dziedzictwa kulturowego. Zostaną wyposażeni w wiedzę, umiejętności manualne i warsztatowe w zakresie technik malarskich oraz rysunkowych.

Poznają takie pojęcia, jak:

płaszczyzna, obraz na płaszczyźnie, martwa natura, kompozycja, perspektywa, kolor, tworzenie kolorów, światło, światłocień, walor, faktura. Nauczą się także podstaw analizowania dzieła sztuki ze względu na jego cechy formalne.

Ponadto formuła zajęć umożliwi uczestnictwo w konkursach literackich i plastycznych organizowanych przez Dział Edukacji Muzeum Narodowego w Szczecinie.

Antyczne korzenie Europy. Szczecińska kolekcja Dohrnów – wystawa prezentuje największą w Europie kolekcję rekonstrukcji słynnych antycznych posągów z brązu, uzupełnioną dziełami ceramiki antycznej. Jej niezwykłość polega nie tylko na wielkości, lecz także na wyjątkowym związku dzieł z przestrzenią, w której są prezentowane.

Tradycja szczecińskiej kolekcji antycznej sięga schyłku XIX wieku. Inicjatorem utworzenia zbioru dzieł sztuki antycznej był Heinrich Dohrn (1838–1913), wybitny przyrodnik, humanista i kolekcjoner. Jego kolekcje stały się podstawą zbiorów otwartego w 1913 roku Muzeum Miejskiego, do którego utworzenia walnie się przyczynił.

Ponadto Dohrn skłonił wiele rodzin szczecińskich patrycjuszy do zaangażowania się w niezwykły program stworzenia wielkiej wystawy sztuki antycznej.

Ideą, która mu przyświecała, było pokazanie w muzeum korzeni kultury europejskiej. W skład tak pomyślanej wystawy wchodziła znakomita kolekcja waz i drobnej plastyki, a także zbiór rekonstrukcji najsłynniejszych rzeźb antycznych, które zaginęły na przestrzeni wieków i znane są tylko z kopii.

Wystawa umieszczona została w reprezentacyjnym holu Muzeum Miejskiego, projektowanym specjalnie z myślą o umieszczeniu w nim tej części kolekcji Dohrnów. Pierwotny wystrój holu, sieni i sali kopułowej muzeum uległ zatarciu w latach 40. XX wieku, zaś kolekcja Dohrna została rozproszona w konsekwencji drugiej wojny światowej.

Po 1945 roku ocalałe z pożogi wojennej obiekty wypożyczone zostały do Muzeum Narodowego w Warszawie, skąd wróciły w 1994 roku. Projektując nową ekspozycję, postanowiono nawiązać do pierwotnej koncepcji wystawy sztuki antycznej. W latach 2002–2003 zespół konserwatorów Muzeum Narodowego w Szczecinie dokonał całkowitej rekonstrukcji polichromii reprezentacyjnego holu.

Szczęśliwie wnętrze to zachowało większość dawnego wystroju architektonicznego – od marmurowych okładzin cokołów po oprawy lamp i kraty z polerowanego brązu. Wystawione w holu dzieła sztuki antycznej znakomicie korespondują z otaczającą je architekturą, dodając jej blasku, a zarazem zyskując godne otoczenie.

Ekspozycja i sposób opisania obiektów pokazuje – zgodnie z zamierzeniami twórców pierwotnej wystawy, Heinricha Dohrna, Adolfa Furtwänglera i Waltera Riezlera – okres największej świetności sztuki greckiej, obejmujący V i IV wiek p.n.e., jak również epokę hellenistyczną (IV–I wiek p.n.e.).

Wystawa ma w swym założeniu przybliżać współczesnemu odbiorcy kulturę antyczną w jej estetycznym wymiarze. Rozmieszczenie posągów w przestrzeni holu pokazuje główne wątki rzeźby greckiej od początku okresu klasycznego do czasów augustiańskich.

W opisach obiektów uwzględnione zostały – obok zagadnień autorstwa oraz miejsca i czasu powstania dzieł – także wątki mitologiczne, wyjaśnienie imion postaci i ich mitologicznych funkcji, jak również najistotniejsze odniesienia do literatury pięknej.

Ponadto opisy uwzględniają także historię kolekcji, informując o tym, kiedy i gdzie została wykonana kopia, a w przypadku najważniejszych rekonstrukcji – podając także jej źródła. Uwzględnione zostało także znaczenie poszczególnych obiektów dla obrazu antyku, jaki funkcjonował w kręgu twórców kolekcji, a więc na przełomie XIX i XX wieku.

Jednym z najcenniejszych dzieł na wystawie jest rekonstrukcja posągu Polikleta – Doryforos – ważna zarówno ze względu na znaczenie oryginału, jak i szczególnie wysoką jakość repliki, będącej w szczecińskim zbiorze jedynym monumentalnym odlewem pełnym – wykonanym metodą tradycyjną i cyzelowanym.

Najsłynniejsze bodaj w antycznej Grecji dzieło sztuki rzeźbiarskiej zostało stworzone przez Polikleta jako ilustracja kanonu piękna i zasad kompozycji idealnego wizerunku człowieka. Wielkie znaczenie tego kanonu – oddziałującego na sztukę po dzień dzisiejszy – sprawiło, że Doryforos stał się jednym z najczęściej przywoływanych dzieł sztuki antycznej.

Źródło: Muzeum Narodowe w Szczecinie