Park Zdrojowy – betonowe rzeźby.
Spacerując po Parku Zdrojowym w Świnoujściu oprócz pięknego drzewostanu jak buki zwyczajne, dęby szypułkowe i bezszypułkowe, jesiony wyniosłe, kasztanowce zwyczajne, klony pospolite, olchy czarne, wiązy szypułkowe i wiele innych gatunków można zobaczyć betonowe rzeźby, zlokalizowane w zachodniej części od ulicy Bolesława Chrobrego.
Jedną z nich i najbardziej znaną jest Telesfor ustawiony w 1976 roku, miejsce zabaw dzieci z przed kilkudziesięciu lat. Postać smoka Telesfora pochodzi z popularnego w latach 70-tych XX wieku programu dla dzieci „Pora na Telesfora”. Po 40 latach rzeźba została odnowiona. Dzisiaj stoi przy samej ulicy Bolesława Chrobrego po wschodniej stronie parku.
Nadal cieszy się wielkim zainteresowaniem i oprócz świnoujskiego Wiatraka jest jednym z najczęściej fotografowanym obiektem w Świnoujściu.
Historia
(…) Założenie Parku Zdrojowego pokrywa się z początkami miasta Świnoujście w 1765 i budową kurortu pół wieku później. Otwarcie pierwszego sezonu kąpieliskowego odbyło się w 1824, a pierwszy dom zdrojowy oddano do użytku już w 1826 (położony był w pobliżu nabrzeża portowego, niestety został rozebrany zaraz po wybuchu I wojny światowej).
Zanim to nastąpiło, przeprowadzono prace hydrotechniczne, by przekształcić dawną mieliznę przymorską w nowy ląd umocniony roślinnością. Na takim terenie powstało stosunkowo niewielkie założenie zieleni komponowanej. W rozwój uzdrowiska zaangażował się sam nadprezydent Pomorza (Królestwo Prus) Johann August von Sack, dzięki któremu projekt Parku Zdrojowego opracował Peter Joseph Lenne, słynny pruski architekt ogrodów. P. J. Lenne w 1827 przesłał z Sanssouci około 1,5 tysiąca sadzonek drzew i krzewów.
W roku następnym, park był już właściwie skomponowany. W kolejnych latach ulegał jedynie modyfikacjom, w okresie międzywojennym został powiększony o Zachodni Park Zdrojowy, który zamyka ul. Matejki. Choć nie zachował się żaden dokument planistyczny sławnego projektanta parków i ogrodów, badacze analitycy nie mają wątpliwości co do autorstwa założenia parkowego w Świnoujściu.
Potwierdza to czytelny układ alejek, główne osie południkowe, równoleżnikowe i diagonalne, place i ronda na przecięciu dróg, układ wodny oraz układ zadrzewień w zachodniej i centralnej części parku (architekt krajobrazu Małgorzata Haas-Nogal w analizie historyczno-kompozycyjnej do projektu rewaloryzacji Parku Zdrojowego w Świnoujściu, 2000) (…).
za Wikipedia.
tu.swinoujscie.pl
