Prezydent Świnoujścia Janusz Żmurkiewicz. JEDNYM GŁOSEM DLA TURYSTYKI.
Wiem, że interesuje Państwa temat przywrócenia możliwości pracy pracownikom transgranicznym. Należy ten problem rozpatrywać szerzej, nie tylko w odniesieniu do dojazdu do pracy i rodziny.
Trzeba myśleć o możliwości wybudzenia branży turystycznej ze śpiączki, bo dziś dużo się zmieniło. Wczorajsze milczenie z mojej strony nie było spowodowane ignorancją, lecz realnym działaniem w tej sprawie. Teraz jest czas na komentarz.
Epidemia weryfikuje naszą codzienność. Wymusza aktualizowanie decyzji, które wcześniej podejmowaliśmy. Reagujemy na sytuację, której dynamika jest większa niż moglibyśmy się tego spodziewać jeszcze miesiąc temu.
W marcu, kiedy zrobiło się naprawdę poważnie, moja skrzynka mailowa była rozgrzana do czerwoności. Nasz region ma takie położenie geograficzne, że obawy o bezpieczeństwo sanitarne było uzasadnione.
Mamy dostęp do morza i przejścia graniczne. Ludzi pisali do mnie, żebym zareagował. Pojechałem też na przejście graniczne. Widziałem strach w oczach ludzi, którzy bali się o swoje zdrowie i życie.
Bali się o swoje rodziny. Był to strach dużo większy, niż problem niemożności dojazdu do pracy. Zresztą, niemal jednocześnie wysłałem zapytanie do niemieckiej agencji pracy czy Polacy zostaną objęci programem pomocowym. Wtedy mogłem zrobić tylko jedno. Prosić rząd, żeby wreszcie zamknął granice.
Sytuacja w obu krajach w związku z epidemią jest zupełnie inna. Polska zareagowała szybciej i mocniej. W Świnoujściu branża turystyczna została natychmiast zamrożona. To było bezpieczniejsze.
W Niemczech hotele były otwarte, działały usługi, turyści chcieli przyjeżdżać nad polski Bałtyk. Ludzie czekali na moją reakcję.
Być może jedną z najtrudniejszych decyzji, jaką musiałem podjąć jako prezydent było zajęcie stanowiska w sprawie bezpieczeństwa granic. Uznałem, że zamknięcie granicy nie będzie mniejszym złem.
Będzie większym dobrem. Nie ma takiego kalkulatora, który pozwoliłby oszacować co stałoby się, gdyby rząd pozostawił granicę otwartą.
Może część osób nie musiałaby wybierać czy pracować, czy zostać z rodziną. Ale może ktoś straciłby życie. To była decyzja takiego rozmiaru. I naprawdę, nie wierzę w brak wyrzutów sumienia kogoś, kto będąc na moim miejscu podjąłby inną.
Trudno nie zgodzić się z Olgą Tokarczuk, naszą noblistką, która w swoim popularnym felietonie skrytykowała zamknięcie granic jako degradujące wspólnotę europejską.
Nie można zakładać, że „wszystko co złe, przychodzi z zachodu”, bo nie po to przez wiele lat wspieramy nasze relacje.
Ja dałem jasno wyraz temu, że niezmiennie traktujemy się po partnersku. O bezpieczeństwo mieszkańców dbamy jednak niezależnie od siebie i mamy prawo robić to w inny sposób.
Po 1,5 miesiąca sytuacja bardzo się zmieniła. Świnoujście jest nadal jednym z najbezpieczniejszych miejsc w województwie.
Wciąż dzieli nasze kraje różnica decyzji w walce z epidemią, ale jest zupełnie odwrotnie, niż na początku kryzysu. Dzisiaj Niemcy podjęli zdecydowane działania. Są bardzo skuteczni.
Po obu stronach granicy istnieją podobne warunki. Rozmawiałem z wojewodą na ten temat. Ograniczenie, o które tak zabiegałem teraz przestało być zasadne.
Dziś przekraczanie granic w związku z dojazdem i powrotem z pracy nie jest żadnym zagrożeniem. Oczywiście kontrole muszą być zachowane, a może nawet wzmożone. Nie chcemy tworzyć furtki do nadużyć.
Jestem przekonany, że nie trzeba już wybierać między zdrowiem a ekonomią. Możemy wypracować rozwiązania, które pomogą branży turystycznej.
Wraz z przedstawicielami innych nadmorskich miast i gmin wystąpiłem do wicepremier Jadwigi Emilewicz z prośbą o zorganizowanie pilnego spotkania, np. w formie wideokonferencji w tej sprawie.
Prezydent Świnoujścia Janusz Żmurkiewicz
