Mural upamiętni uczestników Sierpnia ‘88 w Szczecinie.
Postacie wspólnie tworzące napis „Szczecin 1988” to główny motyw muralu, który od piątku 6 lipca przypomina, że polska wolność ma swoje źródła również w Szczecinie.
To hołd dla wszystkich uczestników wydarzeń sierpniowych i część organizowanych przez marszałka województwa obchodów ich 30. rocznicy.
Mural zamontowany został na specjalnym stelażu na Placu Solidarności.
Będzie można go oglądać do 6 września. Wkrótce jego boki wzbogacą się o nazwiska uczestników strajków – Chcemy wyeksponować te osoby dla historii i świadomości mieszkańców Pomorza Zachodniego. Ich ówczesne decyzje, niezmiernie trudne i ryzykowne, okazały się krokiem do polskiej wolności. Warto pamiętać, że Szczecin ma swój ważny wkład w najnowszą historię Polski – podkreśla marszałek Olgierd Geblewicz.
Mural nawiązuje stylistycznie do sztuki szablonowej towarzyszącej protestom społecznym w latach 80-tych. Artyści, tworząc malowidło wybrali punkt widzenia – uczestnika lub obserwatora – zwróconego w tym samym kierunku co robotnicy, zrewoltowany tłum. Nie widzimy twarzy uczestników.
W ten sposób pojedynczy ludzie stają się jednym podmiotem zbiorowym. To dzieło Michała Banasika i Marcina Papisa, studenta i absolwenta prowadzonej przez dr. hab. Mariusza Warasa Pracowni Street-Artu na Wydziale Malarstwa i Nowych Mediów w Akademii Sztuki w Szczecinie. – Przedstawiliśmy uczestników strajków, tych znanych z nazwiska, i tych anonimowych – razem złączonych wspólnym pragnieniem odzyskania niepodległości i sprzeciwem wobec autorytarnej władzy – tłumaczą artyści.
Od maja do września pod hasłem „Szczecin ’88. Tu zaczęła się wolność” odbywają się wydarzenia upamiętniające Sierpień ’88, organizowane przez Marszałka Województwa Zachodniopomorskiego we współpracy z instytucjami: Muzeum Narodowym w Szczecinie, Teatrem Polskim w Szczecinie i Operą na Zamku w Szczecinie. Więcej o planowanych wydarzeniach można przeczytać w linku.
Tak było 30 lat temu…
Od 17 sierpnia do 3 września 1988 r. w Szczecinie strajkowali pracownicy szczecińskiego portu, zajezdni tramwajowych i autobusowych, a także Zakładów Budownictwa Kolejowego.
Mimo podejmowanych prób ze strony opozycji nie udało się doprowadzić do wybuchu strajku w Stoczni Szczecińskiej im. A. Warskiego. W kościele oo. jezuitów przy u. Pocztowej zbierano dla strajkujących leki i żywność.
Akcję informacyjną o strajku prowadziły w mieście środowiska tzw. młodej opozycji, z organizacją Wolność i Pokój na czele. Żywność dla strajkujących dostarczali rolnicy z regionu.
Strajki sierpnia 1988 były najdłuższymi w powojennej historii Szczecina – trwały 18 dni. Według części działaczy opozycji należały do jednych z najbardziej traumatycznych przeżyć w okresie PRL na Pomorzu Zachodnim.
Podczas strajku doszło do blokady portu przez ZOMO, pacyfikacji przez ZOMO zajezdni tramwajowej, kilkukrotnie do basenów portowych wpływały okręty desantowe Marynarki Wojennej.
W pozostałych regionach kraju strajki wybuchły na Wybrzeżu i w śląskich kopalniach. Pod koniec sierpnia ówczesna władza zgodziła się na podjęcie rozmów z opozycją.
Po kilku miesiącach zaczęły się obrady okrągłego stołu, a potem odbyły się wybory do Sejmu kontraktowego, które tak naprawdę zakończyły się wielkim zwycięstwem „Solidarności”. Po nich Polska zaczęła się zmieniać.
Źródło:http://Szczecinwzp.pl